Greekpeace

το ακολουθο κείμενο το εστειλε η La Fée  απο το blog Etcetaira Τα λοιπά των εταίρων. το έστειλε κάπου στα μέσα απριλίου. επειδή τώρα το είδα τώρα το ανεβάζω. ευχαριστώ και συγνώμη για την καθυστέρηση. 

Η αντιστοιχία είναι η εξής: διαβάζεις «Α μπα», βλέπεις πως εμπιστεύεται την στήλη της σε μια φίλη, η οποία είναι ιντερνετική, όπως δηλώνει, την googlαρεις και η WWF βγαίνει απευθείας στην οθόνη σου. Παρατηρείς μία έντονη δράση για την προστασία του περιβάλλοντος και σε μια φράση από ένα σύντομο βιογραφικό που βρίσκεις, σκέφτεσαι και νιώθεις πως «η προστασία του περιβάλλοντος» είναι ένα πολύ πιο περίπλοκο θέμα, από ένα μπλε κάδο ανακύκλωσης. Πιο λιανά, τα βιώματα σου σε οδηγούν εκεί.

Η γεωργία και η καλλιέργεια … της γης είναι συχνή εικόνα από τα πρώτα μου χρόνια. Και είναι πολύ διαφορετική από την κοινή και ίσως διαστρεβλωμένη εικόνα που έχουν πολλοί. Στην Ελλάδα, γεωργία σημαίνει κόπος χωρίς τρόπο. Αργότερα, και με αφορμή τις σπουδές μου και πάνω στη χημεία συνειδητοποίησα, καλοκαίρι ήταν, πως η νεκροκεφαλή είναι το πιο συχνό logoστον τόπο μου . Φυτοφάρμακα παντού, σε μεγάλες ποσότητες και αλόγιστα παρέα με κρούσματα καρκίνου στους κατοίκους της περιοχής. Το κερασάκι δένει με μία τεχνητή λίμνη στο φόντο. Είναι ηλίου φαεινότερο πως τα υπόγεια νερά, είναι δύσκολο να τα βάλεις σε καλούπια.

Παρ’ όλα αυτά ακόμα και αν ήθελα να το παίξω «ακτιβίστρια χωρίς όραμα» στον εαυτό μου, έβγαινε μια άφωνη λαλιά. Τί να πω; Πώς μπορούσα να εκνευριστώ με όλους αυτούς, που κυριολεκτικά το ένα κομμάτι ψωμί το βγάζουν από τη γη; Είμαι κάθετη σε αυτό. Δεν μπορείς να συλλάβεις την έννοια εάν δεν το έχεις δει με τα μάτια σου. Και η απάντηση είναι καθαρή. Μα δεν ξέρουν. Όντως, ειδικότερα, οι πιο παλαιοί δεν μπορούν να αντιληφτούν το πόσο εύκολα μπορούν να προκαλέσουν το ίδιο το θάνατο τους. Τα βήματα προς το αυτογκόλ είναι πιο γρήγορα και από εκθετικά.

Γιατί , όμως, τέτοιο ντερμπι ξαφνικά; Είναι άκρως επιφανειακό. Ο γεωργός, ο καλλιεργητής, ο αγρότης της διπλανής πόρτας είναι ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που εκσυγχρονίζεται με, απίστευτα, γρήγορους ρυθμούς. Και εξηγώ. Νιώθει τη γη του, γιατί τρώει από αυτή, κάθε σοδειά δοκιμάζει διαφορετική ποικιία, προσπαθεί να είναι πιο ανθεκτική στο χρόνο και τις καιρικές συνθήκες, δουλεύει για αυτή. Το λάθος του όμως είναι ότι, για οποιοδήποτε πρόβλημα, ρωτάει το γεωπόνο της περιοχής, που προφανώς είναι άλλος ένας γιάπης, χωρίς κοστούμι. Και ξέρεις γιατί; Γιατί κανένας δεν του έδειξε να ρωτάει κάποιον άλλον. Άραγε γιατί ενώ είμαστε μια ευλογημένη γη, ποτέ δεν υπήρξαν «διδασκαλίες», τύπου σεμιναρίων από τον κρατικό μηχανισμό; Αφού λεφτά επί Delor, για τη γεωργία, υπήρχαν. Γιατί μας ένοιαζε να φτιάξουμε μόνο, μούφα, μονάδες καλλιέργειας για επιδοτήσεις και όχι μονάδες καλλιέργειας για μιμήσεις; Γιατί ,προφανώς το κράτος δεν το «σκέφτηκε» και ο Έλληνας κλασσικά βολεύτηκε.

Και εκεί είναι το λάθος, το στοίχημα και το ζητούμενο μαζί. Μπορείς να μορφώσεις τον Έλληνα αγρότη στο κορφοβούνι; Έχεις τα κότσια να του αποδείξεις έμπρακτα και χωρίς αντιδραστικές τάσεις το σίγουρο value bet. Εάν το κάνεις, μπορεί άμεσα να μην σε ενστερνιστεί αλλά σίγουρα θα σε ακούσει. Έτσι έχει μάθει. Γιατί κάθε μέρα είναι διαφορετική για αυτόν. Εάν έχει ήλιο μπορεί να διψάσει ένα έχει χαλάζι μπορεί να πεινάσει. Μπορεί να γίνει πολύ πιο ριψοκίνδυνος επιχειρηματίας ακόμα και από έναν Bill Gates. Ας πούμε… αλλά ας μην προδικάσουμε.

La Fée