Αν η γιαγιά μου είχε αρχίδια. ( ή γιατί δεν κατεβαίνουν ιδέες;

Η μεγαλύτερη απογοήτευση στην συζήτηση για την κρίση και την τρόικα δεν είναι οι mainstream πολιτικοί αλλά οι εναλλακτικοί οικονομολόγοι Λαπαβίτσας, καζάκης, βαρουφάκης, γκαργκάνας (και ναι και όχι),  κλπ (αυτή είναι η δουλειά τους άλλωστε υποτίθεται), προτείνουν εύκολα ένα νέο οικονομικό δρόμο-διέξοδο-αδιέξοδο  για τον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας με την παύση πληρωμής του ’’απεχθούς’’ χρέους (εδώ βάζει ο καθένας τους ότι του κατέβει), και την επιστροφή στην δραχμή. Και το μοντέλο της δραχμής δουλεύει και κανείς από το εξωτερικό δεν έχει πρόβλημα σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους και μας ξαναδίνουν και δανεικά μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα –σάστισμα (θαυμασμού!!) από την επανάσταση της μικρής μας χώρας. Γιατί σύμφωνα με τους ίδιους οικονομολόγους, οι δανειστές  μας χρειάζονται σαν αγορά, και σαν οικονομικό βήμα. (;;;;). Γιατί είμαστε μάγκες και ωραίοι λέμε οι λοιποί, οι πραγματιστές. Οk, για την οικονομία της συζήτησης να δεχτούμε ότι όντως έτσι θα γίνει στο εξωτερικό από τους δανειστές μας (ζώντες και τεθνεώτες!!!) και από τις κυβερνήσεις συμμάχων και μη, συμπασχουσών  και μη, χρεοκοπημένων και μη. Και πως το φοβερό και τρομερό καπιταλιστικό κεφάλαιο δεν θα μπορέσει να αντιδράσει. (εδώ βάλτε θαυμαστικά, ερωτηματικά, ότι θέλετε, όσα θέλετε).  Το σοβαρό ερώτημα είναι, στο εσωτερικό της χώρας, οι πολίτες της, εμείς, πως σκατά θα μετασχηματιστούμε στο νέο οικονομικό δυναμικό που θα χρειάζεται και θα απαιτεί η νέα οικονομική πραγματικότητα.      Στην ρητορική των ανωτέρω οικονομολόγων η μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο όσο αφορά την πολιτική και τους πολίτες γίνεται ως δια μαγείας. Ξεπερνιέται τελείως. Δεν υπάρχει καν θέμα. Το ίδιο προσωπικό, το ίδιο προϊόν, θα δουλεύει δίκαια σωστά και θα αποδίδει φόρους, φπα, κλπ,   θα κόβει αποδείξεις, θα πληρώνει δίκαια τους υπαλλήλους του, θα τηρεί το ωράριο και τους νόμους. Μα γιατί;; Τι θα έχει να  κερδίσει; Ότι θα σβηστεί το χρέος, αν θα σβηστεί, αφού έτσι και αλλιώς  η πληρωμή του θα αφορά και αφορούσε τους άλλους, 6 στους 10 ενεργοί οικονομικά έλληνες δεν πληρώνουν φόρους έτσι και αλλιώς, γιατί να πληρώσουν τότε. Ότι θα νοσηλεύεται στο δημόσιο νοσοκομείο, ότι θα παίρνει σύνταξη, ότι θα πληρώνεται τις υπερωρίες; Γιατί να στέλνει τότε η αλέκα το παιδί της σε δημόσιο σχολείο και να μην το κάνει τώρα, χθες, γιατί να μην γεννήσει τότε η γυναίκα του αλέξη ή η γυναίκα η δική σου σε δημόσιο νοσοκομείο, και να μην γεννήσει τώρα ή πέρσι; Γιατί τότε να κρατάς το αυτοκίνητο σου των 1000 κυβικών 15 χρόνια, ενώ τώρα θέλεις suv 2000 κυβικά κάθε τρία χρόνια; Γιατί οι κλέφτες, οι αλέκοι, οι κοπρίτες του πάγκαλου, οι καταφερτζήδες, οι τσοχατζοβουλγαρακηδες, οι έχω τον τρόπο μου εγώ, γιατί να γίνουν αλληλέγγυοι τότε στα εύκολα, όταν δεν γίνονται τώρα στα δύσκολα; Γιατί ο γιατρός που συνταγογράφησε 700 ’’ασθενείς’’ με (υποτιθέμενη) ψωρίαση το φάρμακο των (πραγματικών) 1100 ευρώ, να μην το συνταγογραφήσει σε άλλους τόσους, ξανά,  γιατί; Θα τελειώσουν οι γνωστοί του; (και η μνεία δεν αφορά μόνο τον γιατρό αλλά και τους 700 ’’ασθενείς’’ και τον αγαπημένο τους φαρμακοποιό). Οι γιατροί που ήθελαν να μπούνε στο ικα τους ζήταγαν οι ‘’βασικοί μέτοχοι’’ εικοσάρικο, και  όταν έγινε η ερώτηση στον αντιπρόσωπο τον γιατρών στην απεργία αυτός είπε ότι θα πρέπει οι γιατροί που δέχτηκαν τέτοιον εκβιασμό να καταγγείλουν τους υπεύθυνους που ήθελαν την μίζα. Δεν κατάλαβα, γιατί να μην καταγγείλει αυτός και τους γιατρούς που έδωσαν την μίζα και δουλεύουν στο ικα; Την επανάσταση περιμένει και αυτός; Γιατί δεν καταγγέλλει ο ιατρικός σύλλογος τους κύριους με τα φακελάκια τώρα, χθες; Τι περιμένει; Να δει τον χάγιο και τον αλαβάνο πρωθυπουργούς;  Θα δουλέψουν οι αυτοματισμοί της κοινωνίας, και το φιλότιμο του έλληνα, και η εργατικότητα του, και ο θεός της ελλάδας, και ο μαραθώνας και οι θερμοπύλες και ο γοργοπόταμος,  και η γιαγιά μου που είπαμε παραπάνω, και  ……. Ε τότε γιατί δεν δουλεύουν και τώρα; Τώρα που ότι συμβαίνει επηρεάζει αρνητικά όλους μας και τον φτωχομπινέ, και τον mr κεφάλαιο μαγαζάκι, και τον ιδιωτικό υπάλληλο και τον δημόσιο, και τον αγρότη και τον εργάτη, και τον μικροξενοδόχο και τον rooms to let; Γιατί να αλλάξει τότε, αφού δεν αλλάζει ούτε καν τώρα, στα δύσκολα; Επειδή θα προσλάβουμε   ’’δικούς’’ μας δημόσιους υπάλληλους; Ή θα αρχίσουν να δουλεύουν οι υπάρχοντες; Όταν όλοι οι έμποροι ζητάνε μείωση για τα ενοίκια που πληρώνουν για τα μαγαζιά τους έχουν δίκιο. Όταν έμπορος ζήτησε για κτίριο που νοικιάζει από τον εμπορικό σύλλογο αντίστοιχη μείωση του μισθώματος, ο σύλλογος (ο σύλλογος του) του απάντησε ότι θα του κάνει 6% μείωση χαριστικά για το επόμενο εξάμηνο!!!! Αυτοί τουλάχιστον περιμένουν την επανάσταση για να δουλεύουν τα μαγαζιά και τις κυριακές!!! Και αν είναι να αλλάξει λόγω του νέου δρόμου, γιατί δεν αλλάζει από τώρα για να μας δείξει και σε εμάς τους κακόπιστους να τον ακολουθήσουμε και να πάμε και εμείς μαζί του για στάση πληρωμών και δραχμούλες. Αν αλλάζαμε, έτσι και αλλιώς δεν χρειάζεται ούτε στάση πληρωμών, ούτε δραχμή. Και με την τρόικα ακόμη, θα τα βγάζαμε πέρα. Ο σοσιαλισμός δεν είναι κέρματα που δίνεις στο παιδί στα φανάρια, ο σοσιαλισμός είναι προσωπικές θυσίες και οργανωμένη κοινωνία. Δεν σημαίνει ότι επειδή θα δούνε ένα αριστεριστή στα πράγματα (;) θα την  πέσουν όλοι στην δουλειά και στο φιλότιμο, ούτε ότι το κεφάλαιο θα την κάνει τρομαγμένο και χωρίς άμυνα. Ποιος είπαμε πήρε την θέση του φαραώ μουμπάρακ στην αίγυπτο; Οπότε ωραία η μειοψηφική παραφιλολογία για την άρνηση της καθεστηκυίας τάξης, αλλά η πολιτική είναι πράξεις δεν είναι το παντεσπάνι της αντουανέτας.  Εντάξει η κρίση για κάποιους είναι ευκαιρία και  εμπόριο. Και να μας διαβάσουν, και να μας αγοράσουν, και σε κανένα ψηφοδέλτιο να μπούμε, και κανένα ψηφουλάκο παραπάνω να πάρουμε, και καμιά δουλειά να ανοίξουμε, και καμιά μαλακία να πούμε να περάσει η ώρα, να κρατήσουμε το 3% στους ψήφους να παίρνουμε την κρατική επιχορήγηση. Είπαμε η κρίση είναι ευκαιρία για το μαγαζάκι μας. Εμείς είμαστε οι πεφωτισμένοι σαν τα του λιακόπουλου που θα σας βγάλουμε από την κρίση. Υπάρχουν όμως και αυτοί που πιστεύουν σε αυτήν την λύση, (η οποία σηκώνει και όντως αξίζει σοβαρότερης συζήτησης). Η ερώτηση λοιπόν απευθύνεται σε εκείνους. Με ποιο προσωπικό, με ποια κοινωνία, με ποια πολιτικά όντα θα γίνει ο μετασχηματισμός; Και δεν μιλάμε για το απώτερο γενναίο μακρινό μέλλον (αυτά που είχαμε συνηθίσει να λέμε στις φράξιες, και στα συντροφικά δείπνα της ταβέρνας), μιλάμε για τώρα, για πέρσι τον απρίλιο, μιλάμε για με ακρίβεια, για την αντίθετη πρόταση στις 23 απρίλη του 2010 (και ας μας προέκυψε στην πραγματικότητα αργότερα κατά τον σεπτέμβρη επειδή ήταν δύσκολη η σύγκλιση των 13 αρχηγών του σύριζα ή των 10 της ανταρσυα) (τον μαιο του 10 η προβεβλημένη σύντροφος κα λιουπάκη στο ραδιόφωνο ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ φώναζε ότι ’’δεν είναι δουλειά της αριστεράς να καταθέτει προτάσεις για την κρίση’’!!!!!). Στην πραγματικότητα λέμε να επιστρέψουμε σε μια μετά-επαναστατική εποχή πριν το ευρώ το 2000. ε και γιατί δεν τα κάναμε από τότε; Ο γιαννίτσης, ο σπράος μας τα έλεγαν από το 2000, ο λαπαβίτσας και ο γκαργκάνας πάλι όχι (αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Ο μετασχηματισμός της κοινωνίας και του νέου πολιτικού προσωπικού θα γίνει με την θεία φώτιση ή υπάρχει σχέδιο;  Υποτίθεται ότι η επόμενη ημέρα είναι μελετημένη, έχει προτάσεις και έτοιμα νομοσχέδια. Τι τα κρύβουν στο συρτάρι τότε;  Ποιοι θα κάνουν την αλλαγή; Γιατί τώρα και όχι τότε; Απλή ερώτηση, απλή απάντηση. Keep your coins. We want change. We need change. Μέχρι και η οννεδ το είχε βγάλει αφίσα κάποτε: δεν θα αλλάξει τίποτα, αν δεν αλλάξουμε εμείς.. κώστας χ.